వాసవుని వ్యాపారదక్షత
పురంధరుడు ,పరమేశుడు మంచి స్నేహితులు. ఇద్దరూ వ్యాపారoలోమంచి దిట్టలు.ఒకరిది వస్త్ర వ్యాపారమైతే,మరొకరిది పచారీ దుకాణం. ఇద్దరూ కష్టపడి న్యాయంగా సంపాదించి ధనికులైనవారే. నెలకోసారిఒక్కోరిఇంట్లోకలిసితమవ్యాపారసాధకబాధకాలుచెప్పుకోడంవారికిఅలావాటు .ఆరోజునపరమేశుడుపురంధరునిఇంటికివచ్చాడు.వారిద్దరూఆరుబయటకూర్చునికబుర్లుచెప్పుకుంటుండగాఒకబిచ్చగాడువచ్చి"అయ్యా!ఉదయంనుండీఏమీతినలేదు ,ఏదైనాఉంటేకాస్త ఇప్పిస్తారాబాబూ!“
అని అడిగాడు.
పరమేశుడు కోపంగా" ఏమోయ్! కాలు కన్ను బాగున్నాయ్! ఇలా బిచ్చమెత్తుకోకపోతే ఏదైనాపని చేసుకోవచ్చుగా?"
అన్నాడు.
" బాబయ్యా! ఊహతెల్సినప్పట్లుండీ అమ్మెవరో నాయనెవరో తెలీక ఇలా ఊళ్ళు పట్టుకు తిరుగు తున్నాను. ఇల్లావాకిలా ?
నన్నునమ్మిపని ఇచ్చేదెవరు ?అందుకే ఇలా పిరికెడు మెతుకులకోసం ఇల్లిల్లూ తిరిగి చివాట్లుతింటున్నాను.ఆభగవంతునికీనామీదజాలిలేదు."
అన్నాడు విచారంగా. వాడిని చూసిన పురంధరునికి జాలేసింది.
లోపలికి కేకేసి వాడికి కడుపునిండా అన్నం పెట్టించి " చూడు బాబూ! నీపేరేంటన్నావ్ “అని అడిగాడు.
“వాసవుడంటారుబాబయ్యా!” వినయంగా చెప్పాడు అతడు.
”కండబలంఉన్నవాడివిగుండెబలంతోపనిచేసుకోవాలికానీఇలాబిచ్చమెత్తిఎంతకాలంబతుకుతావు
వాసవా ! కనపడని దేవుడిని, దయ్యాన్నీ తిట్టుకునేబదులు , నీమేధ ఉపయోగించి ,
స్వయం శక్తితో నీప్రయత్నం నీవు చేసి కష్టించి పని చేసుకోవచ్చుగా?"
అన్నాడు .
" బాబయ్యా! నన్నునమ్మి మీరేమైనాపనిఇప్పిస్తే చేస్తాను "
అన్నాడుఆకలితీర్చినందుకు కృతఙ్ఞతతో .
" సరే నేను నీకొక బుట్టెడు చెట్టుకు పండిన మంచి మల్గోవా మామిడిపళ్ళు ఇప్పిస్తాను.నీవు వాటిని అమ్మి సొమ్ము జమచేయి. నియాయితీ నిరూపించుకుంటే నీకు నేను సాయంచేస్తాను."
అని ఇంట్లోకి కేకేసి తనపాత బట్టలజత ఒకటి తెప్పించి ,
పనివారి చేత పండిన మామిడి పండ్లబుట్ట ఒకటి బయటికి తెప్పించాడు."చూడు వాసవా !నీవీచిరిగినబట్టలతోవెళితేఎవ్వరూపండ్లుకొనకపోవచ్చు.ఈబట్టలు
వేసుకునిపండ్లుఅమ్ముకురా!" అన్నాడువాసవుని తో పురంధరుడు.
" అయ్యా! ఈపoడు ఒక్కోటీ ఎంతధరపలుకుతుందో చెప్పండి "
అని వినయంగా అడిగాడువాసవుడు.
వాడికున్న వ్యాపారమెలకువకు పురంధరునికి సంతోషంకలిగింది."
చూడూ వాసవా !ఇవి మంచి రుచికరమైన పండ్లు, ఒక్కోటీ సంతలో ఐతే ఇరవై రూపాయల ధరపలుకుతుంది ,
నీవు ఇల్లిల్లూ తిరిగి అమ్ముతావు గనుక ఎంత ధరకు ఇవ్వవచ్చో నిర్ణయించుకో."
అని చెప్పి పంపాడు.
వాడటు వెళ్ళగానే " నీ స్వభావం మార్చుకోనేలేదా పురంధరా! ఈ బిచ్చగాళ్ళను నమ్మవచ్చా! వాడాపళ్ళ బుట్టతో ఉడాయించకపోతే చూడు. హాయిగా మూడునాళ్ళు నీడనకూర్చుని. తింటాడు, ఆపైనవేరే ఊరెళ్ళి పోతాడు ,
బుట్టెడుపళ్ళు వృధాచేశావు."
అన్నాడు పరమేశుడు.
" పోనీలే పరమేశా! మనమూ మొదట్లో చిన్న వ్యాపారoచేసుకున్నవాళ్ళమేగా!
మనకా రోజున ఆరాఘవయ్యబాబు సాయం చేయ బట్టే మనం ఈరోజున ఇంతవారమయ్యాం ,
మనమూ మరొకరికి సాయంచేస్తేవానిబతుకూబాగుపడవచ్చు.లేదావాడికిఒకబుట్టెడుమామిడిపళ్ళుదానంచేసినపుణ్యం
నాకు దక్కకపోదు." అన్నాడు నిశ్చింతగా.
" నిన్నుమార్చడం ఎవ్వరివల్లా కానిపని.
" అన్నాడు స్నేహితుని ఏమీ అనలేక పరమేశo. అతడెవ్వరినీ సులువుగా నమ్మడు.
" సరిపద భోజనం చేసి కాస్త విశ్రమిద్దాం సాయంకాలం నేను కొత్తగా వేయించిన కొబ్బరితోట చూపుతాను ."
అంటూ లేచాడు పురంధరుడు.
సాయంకాలం వారిరువురూ కొబ్బరితోటవైపు విహారంగా బయల్దేరారు."
నీమామిడిపళ్ళ దాన ఫలం నీకు దక్కేట్లే ఉంది పురంధరా! "
అని పరమేశం అంటుండగా ,
దూరం నుంచీ ఖాళీ బుట్టపట్టుకుని వాసవుడు రావటం ఇద్దరూ చూశారు. వాసవుడు దగ్గరికివచ్చి "
అయ్యా! మీచేతిచలవేమో పండ్లు సులువుగానే అమ్ముడయ్యాయి.ఇదుగోండి పైకం ,మరికాస్త ఆలస్యమై ఉంటే మీరుదొరక్కపోదురేమో"
అంటూ సొమ్ము పురంధరుని చేతికి ఇచ్చాడు
." ఒక్కోపండూ ఎంతకమ్మావేం?"
ఆసక్తితో అడిగాడు పరమేశం.
" అయ్యా! ఐదుపళ్ళకు ఒకపండు ఉచితమని చెప్పి ఒక్కోటీ ముప్పై రూపాయలకుఅమ్మాను..బుట్టలో నూట ఇరై ఆరు పళ్ళున్నాయిబాబయ్యా! ఒక్కోటీ ఇరవైకి ఆమ్మితే రెండువేల ఐదువందల ఇరవై రూపాయలువచ్చేవి.నేనుఐదింటికిఒకటిఉచితంగాఇచ్చినందున 21
పళ్ళు ఉచితంగా ఇచ్చినా ఒక్కోటీ ముప్పై కు అమ్మటంవలనఆరువందలముప్పైరూపాయలు అదనంగా వచ్చాయి. తీసుకోండిబాబూ!" అంటూ సొమ్ము పురంధరునికి ఇచ్చాడు.
పురంధరుడు సంతోషంగా” చూశావా పరమేశా! చిన్న సహాయం అందితే ఎవరైనాతమతెలివిప్రదర్శించే అవకాశం వస్తుందని ఈసోమయ్య నిరూపించాడు.”
" వాసవా !! నీ నిజాయితీకి వ్యాపారదక్షతకు చాలాసంతోషంగాఉంది.ఇంత తెలివైనవాడివి చక్కగా వ్యాపారం చేసుకో! భిక్షమెత్తడం మానెయ్యి, సరే ఆ ఆరువందలముప్పైరూపాయలు నీవే,
నీతెలివికి ,ఎండనపడి అమ్మినందుకూభత్యం . రేపువచ్చి మరో రెండుబుట్టలుపట్టుకెళ్ళి అమ్ముకో, ఒకవారమయ్యాక పోగైన నీ డబ్బుతో స్వంతంగా ఏదైనా వ్యాపారం మొదలెట్టుకో. నీకుకావల్సినసాయం నేను
తప్పక చేస్తాను. నీకుమంచి వ్యాపారదక్షత ఉంది
.కష్ట పడితే ఫలితం తప్పక ఉంటుంది ,వాసవా !"
అంటూ వాడిభుజంతట్టి పంపాడు .
చందమామ అక్టోబర్ 2012 సంచికలో ప్రచురితం.
No comments:
Post a Comment